Impact planetoïde SAR 2736

De impact van planetoïde 2024 BX1 (SAR 2736) boven Duitsland


In de nacht van zaterdag op zondag 20/21 januari 2024 werden wij even na middernacht geïnformeerd over opnieuw een te verwachten inslag van een kleine planetoïde.
Het gaat om het object met de voorlopige naam SAR2736.
De prognose van de impact kwam iets meer dan één uur voor het gebeuren binnen. Dan is er geen tijd meer voor grote autoritten.
Het kaartje geeft de berekende impactzone zoals die om 23:21 UT berekend was.


De ontdekking

SAR2736 is de achtste meteoriet impact die voorspeld is.
De kleine Apollo asteroïde werd op 20 januari 2024 om 21:48 UT ontdekt door de Hongaarse astronoom K.Sarneczki. Dat is minder dan drie uur vóór de berekende impact.
Op foto’s is te zien hoe de snelloper in de aardschaduw verdwijnt, om er als vuurbol weer uit op te duiken! De impact vond enkele tientallen kilometers ten westen van Berlijn plaats.
Onmiddellijk blijkt uit de kaart, dat de Tsjechische post te Tautenburg zeer gunstig gelokaliseerd is voor de verwachte impact. Pavel Spurný, coördinator van het Tsjechische deel van het EN, werd op de hoogte gebracht. Blijkens de weersoverzichten waren het oosten van Duitsland en Tsjechië onbewolkt.
Helaas was dat bij ons niet het geval. Een flets maantje was net door de wolken zichtbaar. De Nederlandse en Belgische EN stations hebben geen opnamen kunnen maken en ook ons meest oostelijke station, EN89 in Herford, zat reeds in de wolken.
Een aantal waarnemers zat visueel paraat. De vuurbol zou bij ons tussen 0:34 en 0:36 UT op een hoogte van 5 graden in het oosten zichtbaar moeten zijn.

Update 22 januari 2024
door Pavel Spurný, Tsjechische Academie van Wetenschappen
De plaats en het tijdstip van de botsing waren correct voorspeld, d.w.z. ten westen van Berlijn ongeveer een half uur na middernacht UT.
Een aantal waarnemers kon de vuurbol dankzij deze voorspelling zien.
De vuurbol werd vastgelegd door een groot aantal stations van het Europees Netwerk, zowel fotografisch als met video.
Vooral de posten in het noorden van de Tsjechische Republiek verkregen goede opnamen zoals S. Frýdlant v Čechách (zie figuur dat een samengesteld beeld van de video opnamen laat zien), Růžová u Hřensko, Polom, Šindelová in het Ertsgebergte en Polom in het Orlickégebergte. Maar er zijn ook nauwkeurige gegevens verkregen uit verder weg gelegen plaatsen, zoals Kunžak in Zuid-Bohemen en andere stations.
Een gedetailleerd fotografisch spectrum en een radiometrische lichtcurve van de bolide werden ook vastgelegd door de groothoekcamera van de Sterrenwacht van Tautenburg. Dankzij al deze instrumentele gegevens was het mogelijk om het atmosferische traject van de bolide in detail te berekenen en de baan in het zonnestelsel vóór de botsing te bevestigen.
Het is ook mogelijk om de samenstelling en structuur van het oorspronkelijke lichaam te bepalen.

Samengevat

Op 21 januari 2024 precies 32 minuten en 38 seconden na middernacht UT kwam een kleine asteroïde met een massa in de orde van grootte van 100 kg de atmosfeer van de aarde binnen in een zeer steil traject in een hoek van 75,4 graden met het aardoppervlak.
Het traject van de vuurbol dat ongeveer van west naar oost liep lag ten westen van Berlijn, wat overeenkomt met de berekeningen vooraf.
Op de camera’s van het Europees Netwerk begon de bolide op te lichten op een hoogte van 96,5 km, bereikte een maximale absolute helderheid van -14,5 magnitude (absolute helderheid = genormeerd op een eenheidsafstand van 100 km) op een hoogte van 33,8 km en doofde uit op een hoogte van 22,9 km ongeveer 50 km. WNW van het centrum van Berlijn.
Aanvankelijk bewoog het object met een snelheid van 15,2 km/s en legde het een traject van 75 km af in 5,5 seconden. Het lichtende traject werd gekenmerkt door grote variaties in helderheid met vele significante ophelderingen.
Modellering van de dynamica en de fotometrie voor deze bolide laten zien, dat, hoewel het overgrote deel van zijn oorspronkelijke massa werd opgebruikt tijdens zijn passage door de atmosfeer, een aanzienlijk aantal kleine meteorieten met een massa tot 150 g zeer waarschijnlijk zijn neergekomen in het gebied dat op de figuur is aangegeven.
Vóór de botsing met de aarde draaide het object in een typisch asteroïde, relatief licht excentrische elliptische baan om de zon met een halve as van 1,33 AE met een inclinatie van 7,2 graden en met een omloopstijd om de zon van 1,54 jaar.
Dankzij de samenwerking met Mike Hankey van de American Meteor Society kwamen nog twee video-opnames van de bolide beschikbaar, gemaakt door het Allsky 7-netwerk in Duitsland. De uiteindelijke berekeningen zijn gebaseerd op de gegevens van 16 (!) stations.
Het impact gebied is berekend met gebruik van de windprofielen die beschikbaar zijn gesteld door het Meteorologisch Instituut in de Tsjechische Republiek.
Het zoekgebied loopt vrijwel geheel  over akkerlanden. Het is een klein zoekgebied omdat de inslag vrij steil is geweest.

Update 24-1-2024  22:00 MET
Pavel Spurný
Oplettende lezers hebben een discrepantie opgemerkt tussen de gerapporteerde grootte van de asteroïde (ongeveer 1 meter in diameter) en de afgeleide massa (ongeveer 100 kg). Als dit het geval zou zijn, zou dit een zeer lage dichtheid betekenen, ongeveer 200 kg/m3. Een zeer poreus komeetlichaam zou zo’n dichtheid kunnen hebben, maar het zou hoog in de atmosfeer uitdoven (boven 50 km) en de bolide zou niet bijna tot een hoogte van 20 km doordringen in de atmosfeer. De penetratie in de atmosfeer komt overeen met de normale dichtheden van meteorieten (2000 – 3500 kg/m3). Hoe kunnen we deze discrepantie dan verklaren?
Allereerst moet worden benadrukt dat zowel de grootte-gevolgtrekking uit de waarneming van de asteroïde als de gevolgtrekking van de massa uit de waarneming van de bolide indirect zijn. Het bepalen van de grootte van een asteroïde hangt af van de voorspelde reflectiviteit (albedo) van het oppervlak. De bepaling van de massa van de bolide hangt af van de aanname van de lichtefficiëntie waarmee de kinetische energie van het lichaam wordt omgezet in straling. De gepubliceerde gegevens zijn geldig voor het gangbare type materiaal. Maar het is mogelijk dat deze asteroïde niet helemaal gewoon was. Dit geeft het spectrum aan van de bolide die we hebben verkregen, waarbij de ijzerlijnen zwakker zijn dan normaal en de magnesium- en calciumlijnen helderder. Het lichtrendement had dus lager kunnen zijn dan normaal, aangezien de ijzerlijnen zeer talrijk zijn. Integendeel, het albedo had hoger kunnen zijn. Als de lichtefficiëntie ongeveer 2 keer lager was en het albedo 50% was in plaats van de aangenomen 15%, komen beide methoden overeen met een diameter van een halve meter en een initiële massa van 200 kg. Een mogelijkheid zou kunnen zijn dat de asteroïde rijk was aan het mineraal enstatiet (MgSiO3). Een definitief antwoord kan worden gegeven door de vondst van een of meerdere meteorieten.

Bron: (in Tsjechisch)
Zánik malé planetky 2024 BX1 západně od Berlína 21. ledna 2024 zachycený kamerami Evropské bolidové sítě (cas.cz)


Update 25-1-2024  15:30 MET

EERSTE FRAGMENTEN GEVONDEN!
Een Pools zoekteam heeft de eerste fragmenten vandaag geborgen.
Michał Nebelski, Kryspin Kmieciak en Kazimierz Magneto plaatsen de eerste foto’s op facebook.
het materiaal ziet er afwijkend uit. Zie de update van Pavel Spurný van gisteravond. Dat zou in overeenstemming kunnen zijn met de conclusies uit de opgenomen spectra.

Update 26-1-2024  18:45 MET
De successtory van een Hongaars zoekteam:
Na het succes van de Poolse jongens gisteren zaten ze meteen ‘s nachts in de auto en na tien uur rijden hebben ze in minuut 58 van hun zoektocht de eerste Hongaarse vondst gedaan van 2024BX1.
Inmiddels heeft Peter Jenniskens op X ook bevestigd dat de Polen gisteren ern eerste meteoriet gevonden hebben van de planetoïde en ook kenner en meteoriet specialist Michael Farmer bevestigt Aubriten gaat, een uitermate zeldzame en kostbare soort meteorieten.
Een en ander bevestigt de eerdere analyse van het meteoorspectrum: Aubriten zijn arm aan FeO en rijk aan magnesiumverbindingen. De juistheid van de massa- en dichtheidsberekeningen wordt met deze gegevens eveneens bevestigd.

Update 26-1-2024  21:30 UT
Eerste vondst team DLR en Duitse musea
Een samenwerkingsteam van verschillende Duitse musea en het Duitse Instituut voor Lucht en Ruimtevaart (DLR) werken samen in een zoekteam waar ook Peter Jenniskens aan deelneemt.
Op vrijdagochtend 26-1 konden zij hun eerste vondst rapporteren: een fragment ‘zo groot als een walnoot’.
Het Museum für Naturkunde heeft een persbericht hierover doen uitgaan.

Reportage op de Duitse televisie van één van de Poolse vinders die de dag voor zijn verjaardag een stuk van die planetoïde gevonden heeft in Ribbeck.

Update 28-1-2024  11:00 MET
Veel fragmenten gevonden door AKM team
Op zaterdag 27-1 doorzocht ook een team van AKM (Arbeitskreiss Meteore) het zoekgebied. begeleid door een stuk beter weer dan de dagen ervoor boekten ook zij leuke successen. De AKM was succesvol en vond 10 meteorieten van de asteroïde 2024 BX1 in Ribbeck. Daarnaast vonden ze nog een zwaar verbrijzelde meteoriet. De grootste stukken wegen elk meer dan 20 gram.

Update 29-1-2024  22:30 MET
Einde zoekakties?
Ook vandaag zijn nog enkele kleinere fragmenten gevonden.
De landeigenaren, die veel percelen al ingezaaid hebben, zijn de hordes meteorieten zoekende cowboys nu wel zat. Bovendien ruiken ook zij geld.
Volgens nog niet bevestigde berichten heeft de politie een einde gemaakt aan zoektochten op privé terrein.

Update 30-1-2024  9:30 MET
Grootste fragment tot nu toe gevonden
De Pool Kryspin Kmiesiack toont het grootste fragment tot nu toe gevonden, waarschijnlijk op 29-1.
Tot heden toe het hoofdfragment: 225 gram.

Het per 30-1-2024 grootste fragment : 225 gram in handen van de gelukkige en vermoedelijk nu ook steenrijke vinder.

Een interessante link die een goed overzicht geeft van de vondsten tot nu toe en fraai fotomateriaal.

Een leuke video (Duitstalig) over de meteorieten in Ribbeck.

Deze foto is de laatste van SAR2736 als asteroïde. De 20 seconden durende opname werd gemaakt door Luca Buzzi en Gianni Galli. De asteroïde verdwijnt in de aardschaduw om 7 minuten later als vuurbol boven Duitsland weer op te duiken.

Berekende impact zone om 23:20 UT. De uiteindelijke impact heeft enkele tientallen kilometers ten westen van Berlijn plaatsgevonden.

De projectie van de baan van vuurbol EN210124_003238 op het aardoppervlak. De helling van de baan met het oppervlak was 75,4 graden. foto: Google/Astronomisch Instituut, Tsjechische Academie van Wetenschappen.

Het samengestelde beeld van de bolide EN210124_003238 van een video-opname gemaakt door een videocamera op het station Frýdlant v Čechách (foto: Astronomisch Instituut van de Tsjechische Academie van Wetenschappen).

Een van de AllSky-7 opnamen van de vuurbol van de impact van SAR2736.  Credit: Sirko Molau, AllSky7

Impact gebied, gebaseerd op de berekeningen met de gegevens van 16 stations en gebruik gemaakt van de windprofielen.
(grafiek Tsjechische Academie van Wetenschappen, basiskaart Google Earth). 

De Poolse vondsten. De drie fragmenten horen duidelijk bij elkaar en hebben een totale massa van 171 gram.

De Hongaarse vondst van vrijdagochtend 26 januari.

Het team van gezamelijke Duitse musea, het Duitse Instituut voor Lucht- en Ruimtevaart, aangevuld met vrijwilligers en Peter Jenniskens rapporteren hun eerste vondst op vrijdag 26 januari.

Fragmentje gevonden door Felix Bettonvil, operator station EN915.

Het AKM zoekteam. Tweede van rechts: operator van all-sky station EN89 Jörg Strunk met zijn vrouw Petra.


Nieuwe vondsten van SAR2667

51 nieuwe fragmenten gerapporteerd


Met betrekkening tot de grote val na de inslag van planetoïde SAR2667 in februari 2023 is nu de vondst van een groot aantal nieuwe fragmenten gerapporteerd.
Een Poolse meteorietenzoeker rapporteert op Facebook:
Een kaart met nieuwe vondsten is samengesteld aan de hand vann vondsten van mijn team samen met Kazimierz Magneto en Michał Nebelski uit Saint Pierre le Viger, France in 2023.
Wij vonden in totaal 51 stukken.
Indien er nog mensen geïnteresseerd zijn om verder te zoeken: er is nog een klein stukje bosgebied waar nog niet gezocht is. Het kan de moeite waard zijn om daar eens met een metaaldetektor te gaan zoeken zodat je ook heel kleine stukjes kunt vinden.


Zeer heldere vuurbol boven Noord Frankrijk

9 januari 2024  21:55:47 UT


Op 9 januari 2024 om 21:55:47 UT trok een vuurbol met een absolute fotografische magnitude van -11.5 gedurende drie seconden over Noord Frankrijk.
De vuurbol werd vastgelegd door negen camera’s van het EN (European Network) : EN89 Herford (D), EN900 Winterswijk-Woold, EN902 (Engelmanshoven), EN904 (Hoegaarden), EN905 (Benningbroek), EN906 (Bussloo), EN907 (Oostkapelle), EN908 (Ermelo) en EN909 (Twisk).
De vuurbol drong de atmosfeer binnen op een hoogte van 76,3 km boven het Noord Franse plaatsje Mainbressy met een snelheid van 13,4 km/s en doofde een drietal seconden later uit op een hoogte van 28,8 km boven Le Suberteaux. De snelheid was inmiddels vertraagd tot 8,4 km/s.
Deze gegevens zijn bepaald uit een nauwkeurige berekening aan de hand van de zeven dichtstbijzijnde stations. De overige stations liggen op veel grotere afstanden.
Gezien de helderheid van ‘maar’ magnitude -11,5 lijkt het niet erg waarschijnlijk dat er (grote) fragmenten zijn neergekomen. 
Vóór de ontmoeting met de aarde draaide het object in een baan om de zon met een halve lange as van 1,56 AE en een geringe excentriciteit van slechts 0,40. De baanhelling op het eclipticavlak bedroeg 5 graden. De vuurbol is zeer steil, onder een hoek van 84 graden, met de horizon ingeslagen.

Vanuit de groen gemarkeerde stations werd de vuurbol van 24 januari 2024 vastgelegd.

Het grondtraject van de vuurbol van 9 januari 2024 boven Noord Frankrijk. Vanwege de steile inval van de vuurbol is het grondtraject maar kort.

Baan-, traject en dynamische gegevens van vuurbol EN20240109. De gemiddelde positienauwkeurigheid bepaald uit 7 posten bedraagt 30 meter.

Vanuit EN902 Engelmanshoven. Foto Jean Marie Biets

Vanuit EN900 Winterswijk-Woold. Foto Hans Betlem

Vanuit EN904 Hoegaarden. Foto Joost Verheijden.

Vanuit EN907 Oostkapelle. Foto: Klaas Jobse


Twee nieuwe all-sky stations : EN916 en EN917

All-skynetwerk naar 16 posten


Op korte termijn komen er twee nieuwe posten bij in het netwerk. Station EN916 wordt beheerd door Selma Koelers en zal operationeel worden vanuit Havelte in Drenthe. Op korte afstand staat al het station EN915 van Felix Bettonvil in Dwingeloo, echter, dat toestel is voorzien van 15 mm optiek. Sinds enkele maanden is het omgebouwd tot meteoorspektrograaf.
De nieuwe post in Drenthe zal gaan zorgen voor een betere afdekking in het noorden.
Station EN917 zal beheerd gaan worden door Romke Schievink en bediend door Carl Johannink. Het komt te staan in de plaats Bruchmühle in Duitsland, zo’n 90 km ten noorden van station EN89 Herford. De stations EN89 en EN917 gaan een betere aansluiting geven naar het Tsjechische netwerk dat zijn meest westelijke station heeft in het Duitse Tautenberg. Op termijn een station in de omgeving van Göttingen zou dan helemaal de perfecte aansluiting geven.
Beide nieuwe posten zijn voorzien van Canon 6D camera’s met Sigma f/3.5-8 mm optiek en shutters die 16 breaks per seconde geven. De toestellen zijn gebouwd door Marco Verstraaten. Deze behuizingen zijn inmiddels standaard binnen DMS. De toestellen zijn inmiddels gefocusseerd en de laatste duurtesten worden gedaan alvorens ze naar de posten overgebracht kunnen worden.
Jaap van ’t Leven en Astrid Eeuwijk, beiden verbonden aan de Volkssterrenwacht Bussloo, werken aan een nieuw station dat in Nijmegen wordt gestationeerd. Daarmee wordt een grote open plek in oost Nederland gedicht.

Focussering, laatste test en inbouw

Duurtest in de vrieskou op 9 januari 2024

Posten in het all-sky netwerk voorjaar 2024


Radiant 2023-4


Radiant 2023-4 is uit en kan gedownload worden van de
DMS ftp-site.

In dit nummer ondermeer:

• Geslaagde Geminidenactie vanuit Portugal
• Micrometeorieten
• Nieuw meteorenobservatorium ‘Procyon’ in Engelmanshoven

download Radiant

2024 : DMS 45 jaar

Jubileum bijeenkomst: 45 jaar DMS
20 april 2024, Bussloo


Op 19 april 1979 startte de Dutch Meteor Society uit een initiatief van Hans Betlem en wijlen en Rudolf Veltman.
We zijn inmiddels 45 jaar verder. Vele tientallen publicaties in professionele bladen, waardevolle wetenschappelijke resultaten en tientallen expedities zijn het resultaat van dit initiatief.
In de terugblik zien we grootste fotografische simultaancampagnes in de jaren 80 en 90, een tiental Leonidenexpedities naar alle uithoeken van de wereld, de ontwikkeling van een professioneel all-sky netwerk in een samenwerkingsverband met de Tsjechische academie van wetenschappen, professionele datareductie en honderden visuele campagnes, resulterend in een tweetal kloeke standaardwerken van Peter Jenniskens.
Ons blad Radiant begint aan de 46e jaargang.
De rode draad door dit alles: plezier in alle facetten van het meteorenwerk: van solderen tot waarnemen, van datareductie tot softwareontwikkeling.
Onze actieve club heeft op vele fronten een wereldreputatie opgebouwd.
Tijd om elkaar weer eens te zien. Van elkaar te leren en inspiratie op te doen.

45 jaar DMS. Dat is een feestje waard!
Noteer vast in de agenda:
Op zaterdag 20 april 2024 organiseren we een jubileumbijeenkomst met een feestelijk tintje.
Ons eigen werk zal centraal staan. Er zijn al voldoende toezeggingen met interessante bijdragen om een compleet programma te vullen. Eigen werk: visueel, video, all-sky, techniek: alles komt aan bod.

Maak de agenda leeg op zaterdag 20 april.
Plaats : ons vertrouwde thuisadres, Volkssterrenwacht Bussloo, Busslooselaan 2, Bussloo gem. Voorst.

Na afloop gaan we (voor wie dat wil) gezellig uit eten. Er zal nog lang worden nagepraat.
Het definitieve programma en de exacte invulling van de dag maken we later bekend.
En mocht U nog iets willen vertellen of demonstreren: we maken graag plaats in het programma!

Volkssterrenwacht Bussloo:
Sinds 1979 de vaste stek voor DMS bijeenkomsten.


Perfecte waarnemingsomstandigheden voor de Geminiden in 2023

Lange nachten en geen storend maanlicht


Met nieuwe maan op 13 december is dit jaar ideaal om de Geminiden waar te nemen. Het is de actiefste meteorenzwerm die we kennen met maximale ZHR-waarden rond de 120.
Toch wordt de zwerm niet zo goed waargenomen als de Perseïden in augustus. Dit komt door het vaak slechtere weer in december, maar ook als het helder is wordt het vaak erg koud wat mensen er van weerhoudt om de zwerm waar te nemen.

De nachten in december duren lang en de radiant van de Geminiden staat de hele nacht boven de horizon. De radiant bevind zich vlakbij de ster Castor en is dus makkelijk te vinden aan de hemel. De radiant culmineert rond 1h UT en laat dan de hoogste aantallen Geminiden per uur zien. Opvallend is dat de activiteit van de zwerm al eind november start, langzaam toeneemt tot 12 december om vervolgens sneller in activiteit toe te nemen in de nacht 12/13 december. De ZHR loopt dan al op naar 40 á 50 met soms submaxima die soms flink uit kunnen schieten. Dit levert in de praktijk zo’n 20 a 40 meteoren per uur op onder donkere omstandigheden.

13/14 december 2023

Het maximum van de Geminiden valt altijd ergens tussen λꙨ= 261,5 to λꙨ= 262,4. Dat is 14 December 2023 tussen  03 en 24 UT. Het betekent voor West Europa dat zowel de nachten 13/14 als 14/15 december 2023 mooie activiteit gaan geven. De nacht 13/14 december zal de activiteit flink zijn en gaat toenemen in de loop van de nacht, met wellicht wat submaxima. Neem je waar vanuit de stad dan zullen de aantallen rond radiantculminatie rond de 40 liggen, vanuit een donkere locatie rond de 60-80. De meeste Geminiden zullen deze nacht zwak zijn.

14/15 december 2023

De Geminiden staan er om bekend, dat direct na het maximum vrij snel meer heldere meteoren gaan verschijnen.  Dit was vooral in 1996 en 2004 goed waarneembaar waarbij de gemiddelde helderheid van de meteoren met een magnitude toenam. In sommige jaren werden soms in korte tijd veel vuurbollen waargenomen. Zo zagen vijf visuele waarnemers van de Dutch Meteor Society in de nacht van 14/15 december 2007 vanuit Portugal in enkele uren tijd 22 afzonderlijke Geminiden tussen de magnituden -3 en -10. Er zijn meer jaren bekend waarin dit verschijnsel is waargenomen. Dit verschijnsel lijkt niet elk jaar plaats te vinden en is onderwerp van onderzoek in de DMS.

Het is daarom wellicht de moeite om in de avond van de 14e december zodra het donker is waar te gaan nemen. De aantallen zullen nog niet hoog zijn door de zeer lage radiantstand, maar zullen de Geminiden scherend de dampkring inkomen. Op aarde zien we dan de Geminiden zeer lange sporen trekken aan de sterrenhemel, een prachtig gezicht vooral bij de heldere exemplaren. Vanaf 22 uur zullen naar verwachting de aantallen weer hoog liggen, om later in de nacht snel af te nemen. Aan het einde van de nacht zullen de aantallen gehalveerd zijn.

De nacht 15/16 december zullen de maximale uurfrequenties  rond de 10 liggen, de nacht erna zal er amper nog wat te zien zijn.

Opgelet

Wil je de Geminiden waarnemen, zorg dat je warme kledij aanhebt en een slaapzak gebruikt. Onderkoeling is echt een gevaar dat je niet moet onderschatten bij koude temperaturen.

De positie van de Geminiden radiant tussen 5 en 20 december. Tijdens de maximumnachten bevindt de radiant zich vlak bij de ster Castor.

Composietopname van een aantal Geminiden op 15 december 2007 rond 2h vanuit Portugal. (Canon 40D met Canon EF 2.8-15 mm). 


Negen planetoïden naar DMS’ers vernoemd

Internationale Astronomische Unie zet DMS’ers in het zonnetje


Maar liefst negen nieuwe naamgevingen van planetoïden zijn toegekend aan DMS’ers die zich jarenlang verdienstelijk hebben gemaakt in het meteorenonderzoek.
Met deze naamgevingen straalt ook een beetje eer af op het werk dat wij gezamelijk doen en dat jaar in jaar uit zijn erkenning krijgt in de wetenschappelijke wereld.
We staan aan de vooravond van de publicatie van het belangrijke tweede standaardwerk van Peter Jenniskens, een publicatie waaraan vele DMS’ers hun aandeel hebben gehad.
Hieronder volgt de letterlijke weergave van de curriculae van de negen DMS’ers die nu ook hun eigen rots hebben:

(38642) Breukers = 2000 NY17
Discovery: 2000-07-05 / LONEOS / Anderson Mesa / 699
Martin Breukers (b. 1961) is a Dutch amateur astronomer and meteor observer who has
coordinated and analyzed results from the CAMS BeNeLux low-light video camera network for
many years.

(38643) Scholten = 2000 NZ19
Discovery: 2000-07-05 / LONEOS / Anderson Mesa / 699
Alex Scholten (b. 1962) is a Dutch amateur astronomer, former chair of the Working Group on
Comets of the Royal Netherlands Association for Meteorology and Astronomy, and is a leading
member of the Dutch Meteor Society. He has published extensively on the visual observation of
meteors and comets.

(38667) de Lignie = 2000 OT56
Discovery: 2000-07-29 / LONEOS / Anderson Mesa / 699
Marc de Lignie (b. 1964) is a Dutch physicist and an amateur astronomer who pioneered
techniques and developed tools for the observation and triangulation of meteors using intensified
and low-light video cameras. He has published results of his observations for many years.

(38823) Nijland = 2000 RN87
Discovery: 2000-09-02 / LONEOS / Anderson Mesa / 699
Jos Nijland (b. 1963) is a Dutch amateur astronomer and leading member of the Dutch Meteor
Society. He has observed meteors visually, operated all-sky and low-light video cameras, and
published his results for many years.

(38827) ter Kuile = 2000 RQ93
Discovery: 2000-09-04 / LONEOS / Anderson Mesa / 699
Casper ter Kuile (b. 1954) is a Dutch amateur astronomer and a leading member of the Dutch
Meteor Society. He organized and participated in photographic meteor observing campaigns, took
part in the data analysis and published results on meteor showers and potential meteorite falls for
many years.
(38828) van ’t Leven = 2000 RQ94
Discovery: 2000-09-04 / LONEOS / Anderson Mesa / 699
Jaap van ’t Leven (b. 1966) is a Dutch amateur meteor astronomer who photographs meteors and
comets. He is a leading member of the Dutch Meteor Society and chairman of the Working Group
on Comets of the Royal Netherlands Association for Meteorology and Astronomy.

(38829) Vandeputte = 2000 RQ96
Discovery: 2000-09-04 / LONEOS / Anderson Mesa / 699
Michel Vandeputte (b. 1977) is a Belgian amateur astronomer who is among the most active visual
observers of meteors in Belgium. He has published extensively on the results from those
observations for many years.

(38830) Biets = 2000 RK99
Discovery: 2000-09-05 / LONEOS / Anderson Mesa / 699
Jean Marie Biets (b. 1959) is a Belgian amateur astronomer. He is one of the most active
photographic observers of meteors in Belgium and has published on the results from those
observations for many years.

(38967) Roberthaas = 2000 TF36
Discovery: 2000-10-06 / LONEOS / Anderson Mesa / 699
Robert Haas (b. 1964) is a Dutch amateur astronomer and leading member of the Dutch Meteor
Society. He has photographed and video-imaged meteors for many years.

Bron:
WGSBN Bulletin, vol. 3 nr. 14 (16 oktober 2023)
Published on behalf of the International Astronomical Union (98-bis Blvd
Arago, F-75014 Paris, France) by the WG Small Bodies Nomenclature.

NB: In het originele curriculum staat ten onrechte vermeld, dat Michel vandePutte een Nederlands
amateurastronoom zou zijn. Uiteraard is Michel Belg en wij laten dit rechtzetten in de officiële stukken.

Als DMS mogen we trots zijn op de gestage stroom resultaten, data, berekeningen en publicaties die we nu 44 jaar afleveren aan de professionele wereld.


Weinig maanlicht rond Orionidenmaximum

Orioniden onder gunstige omstandigheden zichtbaar


Nieuwe maan op zaterdag 14 oktober betekent gunstige omstandigheden voor de Orioniden.
De zwerm heeft zijn maximum op 22 oktober, de maan is dan net voorbij het eerste kwartier en gaat op 21 oktober rond 23 uur onder. De radiant van de Orioniden ligt dan rechts van de ster γ Gemini (Tweelingen) en staat dan laag in het oosten. Overigens is het verloop van de Orioniden activiteit niet zo hoog, tussen 20 en 25 oktober kun je altijd leuke aantallen Orioniden zien tegen de ochtendschemering. Houd er wel rekening mee dat na 22 oktober de maan elke nacht een uur ater ondergaat.
Orioniden zijn in het algemeen zwakke en snelle meteoren. Ze zijn net als de eta Aquariiden in mei, afkomstig van de beroemde komeet 1P/Halley. Dus elke keer als je een Orionide meteoor ziet, zie je in feite een stukje van komeet 1P/Halley verdampen. De wat helderder Orioniden laten vaak nalichtende sporen zien. De zwerm is in de CAMS waarnemingen actief vanaf 25 september tot 15 november.
Echter voor de visuele waarnemer is ze pas duidelijk waarneembaar vanaf begin oktober tot 10 november. Uitgebreid onderzoek laat zien dat de maximale activiteit variëert met ZHR’s tussen de 15 en 30. Het gunstigste moment om Orionide waar te nemen is als de radiant (het schijnbare vluchtpunt) op zijn hoogst staat. Dit is rond 5 uur lokale tijd. Kijk je vanuit een stedelijke locatie verwacht dan tussen de 5 en 10 Orioniden per uur rond dat tijdstip. Vanaf een landelijke locatie zonder stadslicht rond de 15 per uur. Hoe donkerder een waarnemer zit, hoe meer er te zien is.
Lang heeft men gedacht dat de Orioniden een zeer stabiele meteorenzwerm is. Maar in 1993, 1998 en de periode 2006 tot 2010 liet de zwerm indrukwekkende uitbarstingen zien die soms meerdere nachten actief bleven. Die uitbarstingen lieten ook veel heldere Orioniden zien. In 1993 en 1998 werd rond 17/18 oktober activiteit zien, die normaal is rond het maximum (ZHR 25). In 2007 werd zelfs activiteit waargenomen die vergelijkbaar was met een normaal Perseiden maximum. Voor dit jaar worden geen uitbarstingen verwacht rond 22 oktober. Maar gezien de onverwachte gebeurtenissen in 1993 en 1998 is het verstandig om de nacht 17/18 oktober waar te nemen. Want je weet maar nooit!
Naast de Orioniden zijn nog een aantal kleinere zwermpjes actief, zoals de epsilon Geminiden, Leo Minoriden, noordelijke en zuidelijke Tauriden. De sporadische activiteit is ook hoog in oktober.

Radiantpositie van de Orioniden tussen 5 oktober en 5 november. De radiant van het kleine zwermpje de epsilon Geminiden is ook aangegeven op dit kaartje.


Nieuwe Franse meteoriet

Neergekomen op tuintafel


Een zeer heldere bolide werd waargenomen in de nacht van zaterdag 9 september op zondag 10 september om 22:13 UT. Het werd gedetecteerd door 10 camera’s van het FRIPON-netwerk en gerapporteerd door meer dan 300 ooggetuigen op het AMS/IMO/ Vigie-Ciel-platform.
Ook zijn er twee opnamen vann het EN vanuit Wilderen en Humain. Deze opnamen zijn zeer laag aan de horizon (slechts 3 graden hoogte) en laten geen breaks zien. Het uit deze opnamen berekende traject komt goed overeen met het door Fripon berekende waarbij wij tot een hogere eindhoogte komen, omdat het lichtzwakkere laatste deel van het traject door de geringe hoogte boven de horizon niet is vastgelegd.
Het FRIPON/Vigie-Ciel-team verwerkt de opnamen automatisch maar nog vóór de afronding van de berekeningen, op de ochtend van de 12e september, werd het team gecontacteerd door de lokale astronomie vereniging ‘Pôle des étoiles’ in Nancay. Zij waren benaderd door een inwoner van de gemeente Sauldre en Sologne die vermoedde dat ze meteorieten op haar terrein had gevonden.
Leden van ‘Pôle des étoiles’ stelden vast dat er inderdaad meteorieten waren neergekomen.
De gelukkige vinder wenste anoniem te blijven.
Een fraai fragment van de meteoriet is buiten de handen van meteorite hunters gebleven en is inmiddels overgebracht naar het National Museum of Natural History in Parijs voor verdere analyse.

Noviteit: meteoriet viel op tuintafel!

De meteoriet kwam tijdens de landing neer op een tuintafel. Het geluid hiervan werd vastgelegd door een bewakingscamera!

De teams van FRIPON / Vigie-Ciel en de Pôle des Étoiles de Nançay zijn dank verschuldigd aan de vinder van de meteorieten die hun in staat hebben gesteld het fragment voor de wetenschap en het National Museum of Natural History te behouden.

Bron

https://www.vigie-ciel.org/2023/09/10/bolide-du-10-septembre-00h13/

Op deze site (in het Frans) kan het neerkomen van de meteoriet op de tuintafel beluisterd worden.

De val van de meteoriet op 9 september 2023 in midden Frankrijk, vastgelegd door camera EN901 te Humain. 
Foto: Jean Marie Biets

Hetzelfde object, vastgelegd door EN902 te Wilderen.
Foto Jean-Marie Biets.

Samenstelling van de neergekomen fragmenten op 9 september 2023.  Foto Vigie-ciel/Fripon.

Foto’s: Pôle des Etoiles, Nancay.


Privacy Settings
We use cookies to enhance your experience while using our website. If you are using our Services via a browser you can restrict, block or remove cookies through your web browser settings. We also use content and scripts from third parties that may use tracking technologies. You can selectively provide your consent below to allow such third party embeds. For complete information about the cookies we use, data we collect and how we process them, please check our Privacy Policy
Youtube
Consent to display content from - Youtube
Vimeo
Consent to display content from - Vimeo
Google Maps
Consent to display content from - Google